ŠKODA 1100 OHC (1957): piękny sen Le Mans

Czas czytania 5 Min.

Ostatnio zaktualizowano 8 października 2021 r. o 12:35

Pod koniec 1957 roku budowa samochodu wyścigowego ŠKODA 1100 OHC weszła w ostatnią fazę. Wewnętrznie oznaczony jako 968 pojazd był pierwotnie przeznaczony do długich wyścigów na torze. Początkowo powstały dwa pojazdy z otwartym nadwoziem, po których w 1959 roku pojawiły się dwa coupé. Otwarty, pomalowany na czerwono samochód wyścigowy jest częścią kolekcji Muzeum ŠKODA w Mladej Boleslav. Oprócz pełnego wyboru zdjęć do tego komunikatu prasowego na portalu medialnym skoda-media.de dostępna jest również 32-stronicowa broszura w języku angielskim na różne tematy ze 120 lat ŠKODA Motorsport.

ŠKODA 1100 OHC (1957)

Prace nad dwumiejscowym samochodem sportowym rozpoczęły się wiosną 1956 roku – z wyznaczonym celem: bolidem była budowa pierwszego i jedynego fabrycznego samochodu ŠKODY w prestiżowym 24-godzinnym wyścigu Le Mans (1950). Samochód wyścigowy został oparty na ramie kratowej spawanej z cienkościennych rur stalowych.

To odróżnia go od poprzednich modeli ŠKODA SPORT i SUPERSPORT, które wykorzystywały zmodyfikowaną wersję wytrzymałego podwozia z modelu produkcyjnego ŠKODA 1101. Aby osiągnąć jak najlepsze zachowanie podczas jazdy, ładunek został idealnie rozłożony na obie osie. Sprzęgło, pięciobiegowa skrzynia biegów i skrzynia rozdzielcza zostały zamontowane z tyłu, gdzie tworzyły spójny zespół montażowy.

68 kW (92 KM) przy 7.700 obr./min

ŠKODA 1100 OHC była napędzana czterocylindrowym silnikiem rzędowym zainstalowanym wzdłużnie z przodu z podwójnym zapłonem i dwoma wałkami rozrządu w głowicy cylindrów. Z pojemności 1.089 cm68 osiągał jak na owe czasy imponującą moc 92 kW (7.700 KM) przy 8.500 obr./min. (maksymalna prędkość wynosiła 1 min / XNUMX) co a wyjście specyficzny prawie 63 kW (85 KM). Pierwotnie silnik spalał wysokooktanowe paliwo lotnicze, które spływało do dwóch podwójnych gaźników czechosłowackiej marki Jikov, a później włoskiego producenta Weber.

Ważną rolę odegrało również niezależne zawieszenie: podczas gdy z przodu zainstalowano trapezoidalną oś wahacza, tylne koła rozstawione w odległości 2.200 mm były prowadzone na osi wahadłowej z wahaczami wzdłużnymi. Precyzyjne i bezpośrednie kierowanie odbywało się za pomocą trójramiennej kierownicy, którą można było również zdjąć, aby ułatwić wsiadanie. Kolejny element, który był progresywny pod koniec lat 1950.: zawieszenie z drążkiem skrętnym na 15-calowych kołach szprychowych firmy Borrani.

Dzięki zastosowaniu tworzywa sztucznego wzmocnionego włóknem szklanym (GRP) samochód wyścigowy o długości 3.880 mm, szerokości 1.430 mm i wysokości 964 mm ważył zaledwie 583 kilogramy. Umożliwiło to ŠKODA 1100 OHC osiągnięcie konkurencyjnych wartości przyspieszenia i prędkości maksymalnej od 190 do 200 km/h, w zależności od przełożenia. Częściowo za to odpowiadał również niski opór powietrza nad karoserią stworzony przez projektanta Jaroslava Kindla. Zgodnie z połączeniem praktyczności i elegancji, pierwszy wariant modelu miał dwa wysuwane reflektory, które wkrótce musiały ustąpić bardziej praktycznemu rozwiązaniu, bardziej odpowiedniemu do wyścigów: dlatego drugi model był wyposażony w dwa zamontowane na stałe reflektory, które zostały zainstalowane pod aerodynamicznymi osłonami szklanymi.

Publiczna premiera ŠKODY 1100 OHC zbiegła się ze zwycięstwem: pod koniec czerwca 1958 doświadczony kierowca fabryczny Miroslav Fousek wygrał wyścig na torze miejskim w Mladej Boleslav. W kolejnych latach za kierownicą pojazdów zasiadali także kierowcy wyścigowi Václav Bobek sen., Václav Čížkovský, Josef Vidner i Jaroslav Bobek. Oprócz krajowych imprez motorsportowych kierowcy ŠKODY odnosili również sukcesy za granicą – jednak biorąc pod uwagę trudną sytuację polityczną pod koniec lat 1100. i 1950., pojawienie się ŠKODY 60 OHC ograniczało się do krajów socjalistycznych. Planowany udział w 24-godzinnym wyścigu Le Mans nie doszedł do skutku.

Po dwóch pojazdach z otwartą karoserią z włókna szklanego, które zostały wyprodukowane na przełomie 1957 i 1958 roku, w 1959 roku pojawiły się dwa bardziej przestronne warianty coupé z zamkniętym nadwoziem z blachy aluminiowej. Niemniej jednak inżynierom udało się doprowadzić coupé do wagi zaledwie 555 kilogramów każde i utrzymać wysoką prędkość maksymalną.

Dwa zamknięte pojazdy ŠKODA 1100 OHC zostały zniszczone w wypadkach w prywatnych firmach. Jednak eksperci z warsztatu restauracyjnego Muzeum ŠKODY pracują obecnie nad przebudową ŠKODY 1100 OHC Coupé z zachowanych elementów, takich jak rama, podwozie i silnik.

Otwarte wersje samochodu wyścigowego są nadal nienaruszone. Egzemplarz z Muzeum ŠKODA regularnie bierze udział w imprezach zabytkowych samochodów w Niemczech i za granicą. Drugi pojazd jest własnością ŠKODA UK i jest używany głównie do celów reklamowych w Wielkiej Brytanii.

Oczywiście to nie był koniec. Nasz magazyn tuningowy ma w magazynie dziesiątki tysięcy innych raportów dotyczących tuningu. Chcesz je wszystkie zobaczyć? Po prostu kliknij TUTAJ i rozejrzyj się. Czy jesteś szczególnie zainteresowany naszą Klasyka tuningu sekcja? W takim razie poniższy fragment dostrojonych młodych i starych zegarów z pewnością będzie właśnie do przejrzenia.

1968 VW Beetle jako Restomod z turbodoładowaniem!

Mercedes 280 CE (W123) z tuningiem Zender i AMG

Różowy Cadillac Coupé de Ville 1959 to kapsuła czasu!

ŠKODA 1100 OHC (1957): piękny sen Le Mans
Photo credit: Škoda

tuningblog.eu - na temat samochodów, motocykli, rowerów / ATV / skuterów i oczywiście naszej pasji, Strojenie, informujemy Cię na bieżąco i codziennie informujemy o fajnych pojazdach z całego świata. Najlepiej zapisać się do naszego karmić i zostaniesz automatycznie poinformowany, gdy tylko pojawi się nowy post.