tuningblog.eu Twój magazyn o tuningu samochodu
Stellantis Heritage bierze udział z czterema wyjątkowymi eksponatami na targach Automotoretrò, które odbędą się od 28 kwietnia do 1 maja 2022 r. w centrum wystawowym Lingotto w Turynie. Dział odpowiedzialny za dziedzictwo historyczne marek włoskiego koncernu wybrał cztery pojazdy ze swojej kolekcji, która liczy ponad 600 klasycznych samochodów, świętując w tym roku swoje 50-lecie: rajdową wersję Fiata 124 Abarth, przedprodukcyjny prototyp Fiata 126, który brał udział w zwycięskiej Lancii Fulvia Coupé 1972 HF w Monte Carlo w 1.6 roku oraz zaprojektowanej przez Pininfarinę Alfa Romeo Alfetta Spider Coupé.
Targi Automotoretrò
Jedyny istniejący Spider Coupé oparty na Alfetcie znajduje się poza tym w muzeum fabrycznym Alfa Romeo na przedmieściach Mediolanu w Arese. Oba samochody rajdowe i Fiat 126 mają swój dom w Stellantis Heritage Hub w Turynie. Zgodnie z misją zachowania i wykorzystania historycznego dziedzictwa Alfy Romeo, Fiata, Lancii i Abartha, Heritage Hub w dawnym zakładzie Mirafiori zawiera unikalną kompilację legendarnych klasyków marek Abarth, Fiat i Lancia. Z okazji Automotoretrò, Heritage Hub otwiera swoje podwoje dla ośmiu ekskluzywnych wycieczek z przewodnikiem w dni targów. Podczas dwugodzinnych wycieczek uczestnicy mogą w wolnym czasie odkryć 64 pojazdy z aktualnej wystawy, podzielonej na osiem obszarów tematycznych. Na wystawie także: główne silniki produkowane przez włoskie marki od ponad wieku oraz film dokumentalny o historii zakładu Mirafiori.
Die Besichtigungen finden am Donnerstag, Freitag, Samstag und Sonntag jeweils um 10 Uhr und 17 Uhr statt und kosten 25 Euro für Erwachsene beziehungsweise 15 Euro für Jugendliche unter 18 Jahren. Reservierungen für Gruppen von mindestens sechs Personen müssen per Mail ([email chroniony]) angefragt werden. Bei der insgesamt 39. Ausgabe der Automotoretrò können Besucher die aufregendsten Autos und Motorräder – darunter auch viele Rennversionen – aus ganz Europa hautnah erleben. Modelle, Originalersatzteile, ein Oldtimer-Markt, Fachverlage mit ihrem Angebot sowie Konferenzen und Veranstaltungen mit berühmten Namen der Szene ergänzen das Messeprogramm. Zum ersten Mal ist außerdem ein eigener Bereich der nachhaltigen Mobilität gewidmet.
Fiat 124 Abarth Rally (wersja rajdowa grupy 4)
Produkcja Fiata 124 Abarth rozpoczęła się w 1972 roku i zakończyła w 1975 roku. W tym okresie 995 egzemplarzy opuściło warsztaty Abartha na Corso Marche w Turynie. Fiat 124 Abarth służył jako podstawowa wersja dla wersji rajdowej znacznie ulepszonej zgodnie z zasadami tzw. Grupy 4, z którą Fiat startował w fabryce w mistrzostwach świata i która cieszyła się również dużą popularnością wśród prywatnych kierowców. W porównaniu do Fiata 124 Sport Spider, który służył za podstawę, Fiat 124 Abarth miał moc silnika zwiększoną o 128 do 60 KM, aluminiowe drzwi i maskę oraz twardy dach z tworzywa sztucznego wzmocnionego włóknem szklanym (GRP). Pomimo modyfikacji tylnej osi do niezależnego zawieszenia, wariant Abartha był prawie 124 kilogramów lżejszy od standardowego Fiata XNUMX Sport Spider.
Abarth, zespół fabryczny Fiata, rozwinął standardowego Spidera w zwycięski samochód rajdowy. Czterocylindrowy silnik o pojemności 1,8 litra osiągnął 215 KM w ostatniej fazie rozbudowy. Raffaele Pinto został rajdowym mistrzem Europy w 1972 roku dzięki Fiatowi 124 Abarth. Maurizio Verini powtórzył ten sukces w 1975 roku. W latach 1974 i 1975 Fiat Abarth był również wicemistrzem świata wśród projektantów, zanim zespół przywiózł do Turynu trzy tytuły mistrza świata marki dzięki następcy Fiata 131 Abarth. Fiat 124 Abarth Rally pokazany na Automotoretrò był prowadzony przez Maurizio Veriniego w Rajdowych Mistrzostwach Europy w 1975 roku. Włoch zdobył tytuł z pięcioma zwycięstwami i drugim miejscem. Charakterystyczne cechy oryginalnego fabrycznego samochodu to maska silnika z wlotami powietrza i dwoma dodatkowymi zagłębionymi reflektorami, poszerzone tylne błotniki z wlotem powietrza do hamulców oraz dwukolorowy lakier używany przez oficjalny zespół Fiata Abartha w sezonach 1974 i 1975.
FIAT 126 (prototyp)
W 1972 roku, pełne 16 lat po premierze Fiata 500, nadszedł czas, aby pomyśleć o następcy. Zmieniły się potrzeby ludzi w zakresie mobilności. Poszczególne przejazdy stały się dłuższe, a ruch większy. Ponadto wzrosła potrzeba komfortu i bezpieczeństwa. Dostępna przestrzeń stała się kluczowym powodem zakupu. Bazując na bogatym doświadczeniu z małymi samochodami, FIAT zaprojektował model 126. Wykazał się właściwościami jezdnymi i oszczędnością Cinquecento, ale był zapakowany w bardziej nowoczesny i funkcjonalny design, wyraźnie oparty na swoim starszym bracie, Fiacie 127.
Inżynierowie przejęli technologię i mechanikę Fiata 126 w dużej mierze od poprzednika Fiata 500. Z drugiej strony zwiększono osiągi i przestrzeń. Fiat 126 miał kanciaste nadwozie, które oferowało miejsce dla czterech osób. Maksymalna prędkość wynosiła 105 km/h. Samonośne nadwozie z dobrze rozmieszczonymi wzmocnieniami zapewniało odporną na skręcanie kabinę pasażerską, która była w stanie zaabsorbować siły występujące w razie wypadku. Hydrauliczny dwuobwodowy układ hamulcowy dodatkowo zwiększa bezpieczeństwo. Niezależne zawieszenie dookoła zapewniało komfort na pokładzie. Podobnie jak Fiat 126, z tyłu Fiata 500 pracował dwucylindrowy silnik, który zbudowano około cztery miliony razy. Przy pojemności 600 centymetrów sześciennych moc wynosiła 23 KM.
Estetyka, materiały i jakość również odegrały ważną rolę w rozwoju Fiata 126. Siedzenia i panele drzwiowe zostały obite sztuczną skórą. Całą podłogę pojazdu pokryto nylonową matą. Izolacja akustyczna obniżyła również poziom hałasu we wnętrzu. Podobnie jak Cinquecento, Fiat 126 odniósł ogromny sukces komercyjny. Do końca produkcji w 2000 roku sprzedano klientom w całej Europie ponad 4,6 miliona egzemplarzy. To sprawia, że Fiat 126 jest najdłużej produkowanym modelem z napędem na tylne koła, jaki do tej pory wyprodukowała marka.
Fiat 126 wystawiony na Turin Classic Car Show jest jedynym pozostałym prototypem. Pojazd został wyprodukowany w 1972 roku w fabryce Cassino. W niektórych szczegółach różni się od późniejszego modelu produkcyjnego. Przykładem jest inne położenie wlotu powietrza do silnika, tutaj zamontowanego za jedną z kratek maski silnika. Ponadto prototyp posiada elementy wizualne, które zastosowano tylko w drugiej serii Fiata 126, w tym felgi w kształcie szprych.
Lancia Fulvia Coupe 1.6 HF (wersja rajdowa grupy 4)
Wprowadzona na rynek w 1965 Lancia Fulvia Coupé została zaprojektowana przez Piero Castagnero, inspirowanego liniami ówczesnych łodzi motorowych Riva. Za napęd służył czterocylindrowy silnik w kształcie litery V o niezwykle ostrym kącie. W trakcie produkcji pojemność wzrosła początkowo z 1,2 do 1,6 litra. Wszystkie warianty były używane w rajdach – i w ograniczonym zakresie także na torach. Po tym, jak Lancia Fulvia Coupé z silnikami 1,2 i 1,3 litra osiągnęła już pod koniec lat 1960. liczne sukcesy w sportach motorowych, od 1.6 roku model 1969 HF stał się okrętem flagowym zespołu fabrycznego HF Lancia Racing. Jego największym sukcesem było zwycięstwo w Rajdzie Monte Carlo 1972 z rzekomo lepszymi konkurentami, z których niektórzy mieli znacznie większą wyporność.
Ten sukces był głównie zasługą pilota Sandro Munari i jego pilota Mario Mannucciego. Ich oryginalny pojazd z Rajdu Monte Carlo 1972 z numerem startowym 14 czeka na odwiedzających Automotoretrò na stoisku Stellantis Heritage. Jeśli przyjrzysz się uważnie, zobaczysz patynę z użycia w słynnym rajdzie. Najsłynniejsza ze wszystkich Lancii Fulvii ma pod maską 160-litrowy czterocylindrowy silnik o mocy około 1,6 KM, pomalowany na czarny mat, zgodnie z ówczesnym stylem – miało to na celu uniknięcie olśnienia kierowcy. Legendarny numer startowy 14 zapewnił temu pojazdowi przydomek „Fulvia 14” wśród entuzjastów.
Alfa Romeo Alfetta Pająk Coupe
Również w tym samym roku na rynku pojawiła się Alfa Romeo Alfetta. Model był kamieniem milowym w historii marki ze względu na swoją technologię. Najważniejszym wydarzeniem była zasada transaxle: silnik umieszczony z przodu został połączony ze skrzynią biegów, która została zablokowana z tylną osią. Na Automotoretrò, Stellantis Heritage prezentuje Alfę Romeo Alfetta ze szczególnym połączeniem z Turynem: opracowane przez Pininfarinę studium połączenia Spidera i Coupé oparte na Alfetcie zostało zaprezentowane światowej publiczności podczas Salonu Samochodowego w Turynie w 1972 roku.
Biorąc pod uwagę ówczesne trendy rynkowe i nowe przepisy bezpieczeństwa, na które duży wpływ ma amerykańskie prawodawstwo, Pininfarina zdecydowała się na nadwozie Targa z pałąkiem zabezpieczającym, które w przypadku dachowania zapewniłoby pasażerom większe bezpieczeństwo niż otwarty pająk. Prototyp ma również wyraziste linie w kształcie klina i zastosowane czarne plastikowe zderzaki. Oba były rozwiązaniami estetycznymi, które okazały się wielkimi sukcesami w projektowaniu motoryzacyjnym w latach 1970-tych. Zdejmowany dach Alfy Romeo Alfetta Spider Coupé jest wykonany z materiału o zmiennej przezroczystości: czarny po umieszczeniu na dachu; przezroczysty po wyjęciu i transporcie na tylnej szybie. Silnik to czterocylindrowy silnik o pojemności 1,8 litra z sedana Alfa Romeo Alfetta, który wytwarza 122 KM przy 5.500 obr./min. Źródło zdjęcia: Stellantis
Oczywiście to nie był koniec. Nasz magazyn tuningowy ma w magazynie dziesiątki tysięcy innych raportów dotyczących tuningu. Chcesz je wszystkie zobaczyć? Po prostu kliknij TUTAJ i rozejrzyj się. Czy jesteś szczególnie zainteresowany naszą Klasyka tuningu sekcja? Następnie dostrojony zostaje następujący fragment Młodzi i starsi ludzie zdecydowanie odpowiednie miejsce do przeglądania.
