Skoda 1100 OHC Coupé: starannie zrekonstruowany samochód wyścigowy!

Czas czytania 6 Min.

Aby uczcić 120. rocznicę ŠKODA Motorsport, pracownicy Muzeum ŠKODA i Centrum Prototypowania w ŠKODA AUTO zrekonstruowali samochód wyścigowy ŠKODA 1100 OHC Coupé. Najpierw zespoły pracowały nad regeneracją oryginalnej ramy, podwozia i silnika, a także przebudowały nadwozie zgodnie z dokumentacją historyczną. Zastosowano nowoczesne, najnowocześniejsze technologie, jak również tradycyjne techniki z budowy karoserii. Planowanie ŠKODY 1100 OHC o wewnętrznym oznaczeniu typu 968, przeznaczonej głównie do udziału w wyścigach na torze długodystansowym, rozpoczęło się już wiosną 1956 roku. Pod koniec 1957 roku ukończono pierwszy z dwóch egzemplarzy z otwartym nadwoziem z TWS . Pojazd jest nadal jednym z głównych punktów ekspozycji w Muzeum ŠKODA w Mladej Boleslav. Regularnie startuje na krajowych i międzynarodowych imprezach samochodów klasycznych. Importer ŠKODA UK wykorzystuje drugi 1100 OHC do celów reklamowych, zwłaszcza lokalnie w Wielkiej Brytanii.

Skoda 1100 OHC coupe

W latach 1959 i 1960 projektanci kontynuowali prace nad projektem 968 i opracowali dwa coupé ŠKODA 1100 OHC z zamkniętym nadwoziem. Można było zastosować sprawdzone elementy modeli z serii ŠKODA. W przeciwieństwie do ŠKODY SPORT i SUPERSPORT, które pojawiły się pod koniec lat 1940., podstawą pojazdu nie była już środkowa rama rurowa z widelcami do montażu silnika OHV z przodu. Zamiast tego ŠKODA 1100 OHC Coupé wykorzystała zalety lekkiej i jednocześnie sztywnej ramy kratowej, która została spawana z cienkościennych rur. Przednie koła były wyposażone w zawieszenie trapezowe, z których każdy składał się z dwóch trójkątnych wahaczy umieszczonych jeden nad drugim, a z tyłu zastosowano sprzężoną oś z wleczonymi wahaczami.

Silnik znajdował się za przednią osią, a zespół montażowy składający się z mechanizmu różnicowego tylnej osi i pięciobiegowej skrzyni biegów umożliwiał niemal idealny rozkład masy. Prowadzenie tego dynamicznego samochodu wyścigowego było doskonałe. ŠKODA 1100 OHC Coupé była napędzana rzędowym czterocylindrowym silnikiem wolnossącym. Cylinder i skrzynia korbowa zostały wykonane z aluminium i pochodziły z ŠKODY 440 „Spartak”, podobnie jak wał korbowy. Samochód wyścigowy przekroczył moc 40 KM (29,4 kW) przy 4.200 obr./min dzięki zoptymalizowanym komorom spalania i napędowi zaworów OHC, stopniowi sprężania 9,3:1, dwóm gaźnikom, podwójnemu zapłonowi akumulatora dynamo firmy Bosch, magnesom zapłonowym marki. , Scintilla Vertex i wiele innych modyfikacji wyraźnie. Moc wynosiła 92 KM (67,7 kW) przy 7.700 obr./min. Moc wyjściowa na litr wynosiła 85 KM na litr pojemności skokowej. 1100 OHC Coupé na krótko osiągało prędkość do 8.500 obr./min. W zależności od ogólnego przełożenia, które można było dostosować do charakteru toru wyścigowego, dwumiejscowy samochód z aluminiowym nadwoziem i masą własną wynoszącą zaledwie 555 kilogramów osiągał prędkość maksymalną około 200 km/h. Hamulce dwuobwodowe zapewniały skuteczne hamowanie przez cały czas, a tylne hamulce bębnowe zostały umieszczone na mechanizmie różnicowym w celu zmniejszenia mas nieresorowanych.

Kariera wyścigowa od 1960 do 1962

Kariera wyścigowa obu ŠKODY 1100 OHC Coupé trwała od 1960 do 1962 roku. Zmienione przepisy techniczne oznaczały koniec kategorii poniżej 1.100 ccm. Kiedy pojazdy nie mogły już ruszyć, zostały sprzedane prywatnym nabywcom w 1966 roku. Oba coupé zostały doszczętnie zniszczone w wypadkach drogowych. Właściciel pierwszego pojazdu, którego zachowane elementy wykorzystano teraz do przebudowy, wymienił silnik swojego 1100 OHC na standardowy czterocylindrowy silnik ze sterowaniem zaworem OHV firmy FELICIA. Oryginalny silnik pojazdu był eksponowany w szkole zawodowej w Mladej Boleslav przez długi czas, zanim został zrekonstruowany i ponownie użyty w 1100 OHC Coupé. Drugie coupe spłonęło po wypadku. Kierowca zdołał wydostać się z pojazdu, ale aluminiowa karoseria została nieodwracalnie uszkodzona. Wyjątkowo zaprojektowana technicznie tylna oś ze zintegrowaną skrzynią biegów została usunięta i po raz pierwszy trafiła do kolekcji Narodowego Muzeum Techniki w Pradze, zanim 25 lat temu została pozostawiona w Muzeum ŠKODA. W 2014 r. Muzeum ŠKODY nabyło rurową ramę przestrzenną, która została zdemontowana na trzy części, z kompletną przednią osią i innymi zachowanymi częściami od prywatnego kolekcjonera.

odrodzenie legendy

Ambitny projekt renowacji nie byłby możliwy bez ekspertów z Muzeum ŠKODY i ich doświadczenia z otwartą Skodą 1100 OHC. Duże znaczenie miała również oryginalna dokumentacja techniczna. Został on zachowany prawie w całości w archiwum ŠKODA AUTO - łącznie z objaśnieniem wszystkich sekcji produkcyjnych i rysunkiem objaśniającym montaż poszczególnych podzespołów. Oryginalne elementy mechaniczne prawie się nie zużyły, ponieważ samochód brał udział tylko w kilku wyścigach. Remont całego podwozia wraz z zrekonstruowaną chłodnicą, zbiornikiem paliwa i innymi elementami zakończono pod koniec 2015 roku. Pierwotnie podwozie auta miało być eksponowane w Muzeum ŠKODY obok auta z otwartą karoserią. Zamiast tego podjęto decyzję o przebudowie coupé jako w pełni funkcjonalnego pojazdu. Najbardziej wymagającym zadaniem była przebudowa aluminiowej karoserii. Pierwotny projekt pochodził od byłego projektanta fabryki Jaroslava Kindla, według którego dokumentów wykonano wówczas drewniany model. Płyty aluminiowe najpierw wykuwano ręcznie, a następnie poszczególne części spawano lub nitowano.

W ramach prac rekonstrukcyjnych warsztat restauracyjny Muzeum ŠKODA ściśle współpracował z kolegami z Centrum Prototypowania ŠKODA AUTO. Na podstawie skanów rysunków 2D w skali 1:1 powstała trójwymiarowa sieć, którą następnie przerobiono optycznie. Dużym kosztem sprawdzono i poprawiono kształty poszczególnych elementów np. z przodu pojazdu oraz w okolicy tylnych świateł. Zdjęcia historyczne porównano z wykonaną dokumentacją i modelem 3D. W wirtualnym studiu eksperci mogli obejrzeć samochód ze wszystkich stron i dokonać poprawek. Oprócz pomniejszonych modeli powstały modele przednich i tylnych elementów nadwozia w skali 1:1. Po odpowiedniej ekspertyzie, niezbędnych regulacjach i ostatecznym zatwierdzeniu, projektanci ŠKODA AUTO pracowali nad przegrodami, nadkolami i innymi elementami nadwozia.

Do korpusu wykorzystano blachy aluminiowe o grubości 0,8 i 1 milimetra, które w ramach przebudowy poddano ręcznej obróbce i spawaniu. Ze względu na anodowaną powierzchnię nadwozia oba coupé były początkowo pomalowane na niebiesko. Jednak ta obróbka powierzchni nie okazała się skuteczna w wyścigach, więc od połowy sezonu 1962 oba pojazdy otrzymały obecny czerwony lakier. Do kompleksowej przebudowy konieczne było zaopatrzenie się w liczne komponenty, które były identyczne w konstrukcji z częściami z ówczesnych pojazdów produkcyjnych. Na przykład zewnętrzne klamki coupé odpowiadały klamkom ŠKODY 1200 „Sedan”. Niektóre przełączniki i stacyjkę zastosowano również w ŠKODZIE 440 „Spartak” i OCTAVII, a trójramienna kierownica pokryta czarnym plastikiem nawiązuje do bestsellera przedwojennego ŠKODY POPULAR.

Oczywiście to nie był koniec. Nasz magazyn tuningowy ma w magazynie dziesiątki tysięcy innych raportów dotyczących tuningu. Chcesz je wszystkie zobaczyć? Po prostu kliknij TUTAJ i rozejrzyj się. Czy jesteś szczególnie zainteresowany naszą Klasyka tuningu sekcja? W takim razie poniższy fragment dostrojonych młodych i starych zegarów z pewnością będzie właśnie do przejrzenia.

BMW E9 CS Restomod z silnikiem S54-M3!

BMW E30 M3 z silnikiem Airride i S54!

"The Home Depot Special" - szalony Datsun 1982ZX z 280 roku!

Skoda 1100 OHC coupe
Photo credit: Škoda

tuningblog.eu - na temat samochodów, motocykli, rowerów / ATV / skuterów i oczywiście naszej pasji, Strojenie, informujemy Cię na bieżąco i codziennie informujemy o fajnych pojazdach z całego świata. Najlepiej zapisać się do naszego karmić i zostaniesz automatycznie poinformowany, gdy tylko pojawi się nowy post.